Allerzielen 2020
Er mogen zijn voor naasten, meeleven en meedenken, dat maakt mijn werk zo mooi
Haar werk als uitvaartverzorger zorgde de afgelopen maanden nogal eens voor uitdagingen. Wat vandaag nog mogelijk was, kon morgen alweer veranderd zijn. Extra lange werkdagen, veel meer meldingen van overlijden en vooral denken in mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Maar steeds opnieuw lukte het om met nabestaanden te komen tot een mooi en warm afscheid.
“Wat mij raakte”, vertelt Wilma van Casteren, “was het soms onmenselijke verdriet waar families mee te maken kregen. Weten dat je moeder op sterven ligt en niet bij haar kunnen zijn, afscheid moeten nemen van beide ouders in korte tijd; het is eigenlijk niet te bevatten. Ik kon niet even een arm om iemands schouder leggen, steeds moest die afstand in acht worden genomen. Sommige uitvaartverzorgers hebben de uitvaarten grotendeels per telefoon geregeld, maar ik ging toch naar mensen thuis. We zaten buiten in de tuin om de uitvaart te regelen. De behoefte aan persoonlijk contact was groot omdat er toch al weinig bezoek kon komen.
Het was een heel bijzondere periode. Er mogen zijn voor de naasten, meeleven en meedenken; dat maakt mijn werk als uitvaartverzorger juist zo mooi. “We hadden het niet anders willen doen”, kreeg ik regelmatig te horen van families na een afscheid in kleine kring. Vergeet niet dat het voor de overige familieleden, vrienden en buurtgenoten moeilijk was om niet aanwezig te kunnen zijn bij het afscheid van een zus, broer of goede vriend. Zij konden alleen op afstand meeleven. Zij stonden langs de weg om toch een laatste groet te kunnen brengen. Het aantal mensen langs de kant van de weg, de stilte en het applaus bezorgden mij kippenvelmomenten.
Ik zorg, net zoals zo veel andere mensen met mij. En ik maak me zorgen over de komende periode. Ik hoop zo dat iedereen zich houdt aan de voorschriften. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor de mensen om je heen. Niemand wil toch dat een dierbare overlijdt aan het coronavirus of met de komende feestdagen aan huis gebonden is.
Dit jaar zijn er natuurlijk ook mensen overleden, om andere redenen dan het coronavirus. Laten we hen zeker niet vergeten. Het verdriet en gemis is er ook voor de naasten van deze overledenen. Zij moeten verder in een periode waarin sociale contacten beperkt zijn en de eenzaamheid op de loer ligt. Even een belletje, kopje koffie doen, kaartje sturen, kan soms wonderen doen. Lichtpuntjes, soms zijn ze groot, soms zijn ze klein, je hoeft ze niet te zoeken, je kunt ze ook zijn!”